De vraag hoeveel e-nummers er in een product zitten kan je op twee manieren interpreteren:
- hoeveel verschillende e-nummers zitten er in het product? (het aantal)
- hoeveel gram e-nummers zitten er in het product? (de concentratie)
Het aantal e-nummers in een product is gemakkelijk te achterhalen. Fabrikanten moeten elke toegevoegde vermelden op het etiket. Natuurlijk heb je even het probleempje die ik hier beschreven heb, dat e-nummers niet altijd met hun nummer worden aangegeven maar met hun wetenschappelijke naam. Dat maakt het moeilijker ze te herkennen als e-nummer. Als je ze eenmaal herkend hebt, is het tellen geblazen en weet je hoeveel e-nummers er in een product zitten. Simpel.
Het wordt een heel stuk moeilijker als je je af vraagt wat de concentratie e-nummers in een product is. Oftewel hoeveel gram e-nummer in een kilo van het voedingsmiddel zit. Dit hoeft de fabrikant niet te vermelden op het etiket, en hier kan je dus ook niet zelf achter komen. Alleen een laboratorium kan bepalen wat de uiteindelijke concentratie e-nummers in een product is. En dit terwijl de dosis heel erg belangrijk is voor het effect op het menselijk lichaam. Van een beetje sulfiet krijg je geen hoofdpijn, maar van een hele boel sulfiet zeker! Vergelijkbare producten kunnen toch heel andere niveau’s van e-nummers hebben, zo bevat een liter rode wijn doorgaans veel minder sulfiet dan een liter zoete witte wijn.
De enige informatie die we in dat geval hebben, is de wetgeving. Wij kunnen ervan uit gaan dat alle producten op de Nederlandse markt voldoen aan de eisen van de overheid. De maximaal toegestane hoeveelheid sulfiet is 210 mg per liter voor witte wijn en 160 mg per liter voor rode wijn. Je kan er dus van uit gaan dat jouw beoogde wijntje deze grens niet overschrijdt. Maar welke van de wijnen dan minder e-nummers bevat… dat is bijna niet te achterhalen. En over de andere levensmiddelen maar te zwijgen! Daar is het nog moeilijker om te achterhalen wat de toegestane hoeveelheid is en voor welke producten dat geldt.
